 Behandelprotocol
Ik adviseer je in het begin meerdere keren per dag tijd te nemen voor deze oefening; lees hem hardop voor, leer passende stukjes tekst uit je hoofd. Neem zo nu en dan pauze, en laat de tekst op je inwerken. Je kunt de tekst ook op je mobiele telefoon inspreken, en stiltes inlassen.
UTRECHT 2016 Theo van der Heijden TSTA
Steeds weer geldt: “heb ik de houding Volwassene nu tot mijn beschikking? Besef ik dat ik OK BEN? Dat ik opties heb?” Indien ik deze keuzevrijheid niet opmerk, dan bevind ik me in Kind (co-dependentie) of Ouder, ik zit in script, in vernauwd bewustzijn, in de drama driehoek, in de symbiose en vergeet dat achter het wolkendek altijd de blauwe lucht is. Ik ben dan gevangen, de angst regeert en vermoordt mijn heldere denken! Herlees dan deze tekst, keer op keer en grijp in: het is immers het allerbelangrijkste jezelf lief te hebben en er vaardig in te zijn om in liefde te leven. Innerlijke hygiëne. Vroeger is voorbij! Schakel hulp in wanneer je dit niet lukt!
BASISTECHNIEK WAARMEE IK MEZELF IN DE ATTITUDE 'VOLWASSENE ' ZET(Sta jezelf toe om stevig te zitten of te staan. Het is nodig je voeten plat op de grond te zetten (niet op je tenen!) en recht op te zitten/staan, en zittend je stuitje in de stoel te drukken; ook een yoga houding waarin je in je eigen bekken rust, helpt om ruimte te scheppen. Als je staat kun je je bekken kantelen en je knieën van het slot halen door ze iets te buigen; voel en BENOEM de bewegingen en sensaties in je eigen lijf, op dit moment: nieuwsgierig naar wat er NU, dit moment, gebeurt.) Adem drie keer traag en geconcentreerd in en uit, gebruik je zintuigen, en bereken bijv. hoeveel 3 x 17 is, en zeg dan hardop:
Nu, op dit moment, neem ik tijd voor mezelf. Ik heet mezelf volledig WELKOM. Ik kies voor een houding, ik kies voor een perspectief, waarin ik mezelf onvoorwaardelijk lief heb. Ik besluit nu, op dit moment, alles wat in mij leeft, mijn warme hart toe te dragen, en liefde aan te trekken.
Alles wat waar is mag waar zijn, mag er zijn, mag groter worden. Alles mag wellen in de WEL-KOM van mijn liefdevolle aandacht. Er is niets dat ik wil wegstoppen, niets dat ik hoef weg te stoppen. Ik hoef niets voor mezelf geheim te houden.
Ik neem de ruimte om te rusten in mijn eigenheid, in mijn zijn. Ik kan mijn lichaam voelen, míjn armen, benen, bekken, buik, míjn hart; nu kan ik een zorgzame, koesterende hand op míjn buik, op míjn hart enz. leggen. Geen enkel gevoel is nu te zwaar
of ondragelijk. Ik verwelkom elke sensatie, ga er naar toe, adem er ín, draag er zorg voor. Het is een kwaliteit van mij.
(Nb Soms kan ik ervoor kiezen om een gevoel nu niet te onderzoeken, het kan zijn dat ik weerstand voel; ook dat is dan mijn vrije keuze. Wel kan ik dan onderzoeken wat mij weerhoudt. Welke angst is er? W aar gaat die weerstand over?
Juist deze weerstand is interessant en brengt mij in contact met oude wonden en traumatische gebeurtenissen.)
Ik verlaat het huis van de Ouder waar ik deze gevoelens niet mocht voelen. Waar ik ook behoeftig werd. Waar ik erin ging geloven dat ik de draagkracht er niet voor zou hebben om echt te zijn (symbiosetrauma). Om erbij te horen en de illusie van’ in contact zijn’ te behouden, heb ik toen mijn gevoel en spontaniteit geblokkeerd. Waarschijnlijk ben ik toen mezelf, of delen van mezelf gaan minachten en ontkennen. Er is toen een basisovertuiging van hardheid, controlebehoefte, machteloosheid, verraad, zelfverraad en zelfafkeer ontstaan. Nu doorbreek ik keer op keer die negatieve Symbiose
Nu kan ik me dit realiseren en aanvaarden dat het zo moest gaan. Nu kan ik mijzelf eren en mijzelf eerbiedigen. Rijk met alle gevoelens, weerstanden, angsten, verlangens, frustraties, haat, schaamten, schuld, taboes, alles, alles. Het zijn allemaal KWALITEITEN VAN MIJ die ik moest ontwikkelen om te overleven. Nu kan ik deze van uit mijn Volwassene leiding geven.
Mijn Volwassene is een programma, een kwaliteit, die alle andere programma's managet. Ook de hardnekkige aanname dat ik eigenlijk inadequaat ben en niet OK. Ook deze aanname wordt met vriendelijke stevige kracht begeleid. Stevige kracht, immers het Kinddeel in mij kan in doodsangst zijn of een waanzinnige paniek voelen en weer het overlevingsmechanisme van dissociëren of verdringen toepassen. Zeer krachtige, liefdevolle leiding aan mezelf is dan geboden.
Daarmee hervind ik de grond in mijzelf. Ik draag mijzelf en zorg voor mijzelf; ik draag mijzelf mijn warme hart toe en kan alleen zijn, autonoom, zonder dat ik in mijn ‘uppie’ en afgescheiden hoef te zijn. Ik kan vragen om steun en ik kan een eventuele teleurstelling dragen. In die zin ben ik geen Slachtoffer, ik ben nu groot en ik ben niet meer hulpeloos. Ik kan vragen om wat ik verlang. Dit kan zeer onwennig voelen, doodeng, want het is nieuw en lijkt misschien op de dreigende afgescheidenheid uit mijn kindertijd. Toen was ik geďsoleerd, eenzaam; nú kan ik verbinding maken met mezelf en met anderen: mezelf zichtbaar maken.
Nogmaals: Ik verlaat het huis van de Ouder en eigen me de houding toe van Volwassene waarin ik vanuit onbevangenheid en vrijheid naar alles van mezelf kijk. Ik houd van waarheid en integriteit. Liefde en liefde voor de waarheid, hoe pijnlijk soms ook, zijn kwaliteiten van mijn Volwassene. Ik ben autonoom en blijf bij alles van mezelf aanwezig. Ik besluit om liefde en gezondheid aan te trekken. Het leven is een geschenk, en ik ben zelf een ZON met eigen warmte en straling. Elk moment ben ik weer nieuw, uniek, een eigen ziel, een eigen essentie die eigen ruimte inneemt in deze wereld. Het universum verlangt daarnaar en verheugt zich op deze stralende vorm. Ik zorg voor mezelf en BEN, en was altijd al, - net als de anderen - ten diepste O.K.
|
